ครั้งหนึ่งในชีวิต บันทึกเหตุการณ์ ณ ท้องสนามหลวง

 

สวัสดีค่ะ มด MODTRIMOSA ค่ะ

เวลานี้เป็นช่วงเวลาที่มดเชื่อว่าประชาชนคนไทยทุกคนยังคงอยู่ในความโศกเศร้า

แต่เราก็ยังต้องเดินหน้าต่อไป.. วันนี้มดมีเรื่องราวดี ๆ โมเมนต์เล็ก ๆ มาเล่าให้ฟังกันด้วยค่ะ

เนื่องจากวันศุกร์ ที่ 21 ตุลาคม 2559 ที่ผ่านมา 

มดมีโอกาสได้เดินทางเข้าไปแถวพระบรมมหาราชวัง ตั้งใจไปเพื่อที่จะไปเคารพพระบรมศพ

ในวันนั้นมดนัดแนะกับเพื่อน ๆ เพื่อที่จะเดินทางเข้าไป ขอแค่ได้เข้าไปเห็นกำแพง

ได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งได้กราบไหว้อยู่นอกกำแพงก็ดีใจจนเหลือล้นแล้วค่ะ

ครั้งนี้..มดเดินทางไปพร้อมกับกล้องคู่ใจ 1 ตัว เพื่อที่จะเก็บภาพบรรยากาศในเวลานั้น

มันเป็นความรู้สึกเล็ก ๆ ที่ดีมาก ที่แห่งนั้นเสมือนแหล่งเรียนรู้ดี ๆ ที่นึ่ง

ที่อาจจะหาจากที่ไหนไม่ได้ แน่นอนว่ามดไม่ลืมที่จะส่งต่อให้กับเพื่อน ๆ ได้ชมในวันนี้เช่นกันค่ะ 

การเดินทาง

บ้านมดอยู่แถวมีนบุรี มดออกจากบ้านมาด้วยรถยนต์ส่วนตัว เอารถมาจอดที่คอนโดเพื่อน

แถวมาบุญครองและต่อด้วยรถตุ๊ก ๆ บอกเลยว่าโดนฟันแหลกค่ะ ณ เวลานี้

หาคันที่ให้ราคาต่ำสุดได้ประมาณ 100 บาท นอกนั้นราคา 150 - 200 ขึ้นไป

แต่จริง ๆ เขามีรถเมล์และรถฟรีที่จะพาเราไปยังพระบรมมหาราชวังเยอะเลย

แต่เราใจร้อนรอไม่ไหว บวกกับรถติดมาก เลยขอแว๊นซิ่ง ๆ ไปกับตุ๊ก ๆ

บอกเลยว่าเสียวมาก เสียวเหมือนเล่นรถไฟเหาะเลยค่ะ

 

จุดหมาย 

นั่งรถมาจนถึงจุดหมายสิ้นสุดทางรถ ในบริเวณนี้จะมีการปิดถนน

สิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือ เดินเท้าเข้าไปข้างใน 

 

บรรยากาศ

บรรยากาศโดยรอบในวันนั้นมีประชาชนที่พร้อมใจกันสวมเสื้อสีดำเต็มถนน

ทุกคนมาพร้อมกับศรัทธาและความรักที่มีต่อพ่อหลวง

ไม่ต้องพูดออกมาเป็นคำพูดแค่มองตาทุกคนก็เข้าใจซึ่งกันและกันค่ะ

 

 ความรู้สึก

บรรยากาศ ณ ที่แห่งนี้ ในวันนั้นไม่มีลมพัดผ่าน ทุกอย่างดูช้า

ธงชาติลดลงเหลือครึ่งเสา ความรู้สึกในใจของลูก ๆ ทุกคนถึงแม้จะมาด้วยรอยยิ้ม

ดีใจที่ได้มาหาพ่อ แต่ในใจทุกคนคงโศกเศร้าไม่ต่างกัน

 

 

ไฟสปอร์ตไลท์ยิงจากพื้นใส่กำแพงใหญ่ สว่างไสว สวยเด่นเป็นสง่า

ทุกครั้งที่ผ่านไม่เคยมองชัด ๆ วันนี้ได้มองได้เห็นรายละเอียดชัด ๆ แบบใกล้ ๆ

มันสวยงามตระการตา และยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยาย

 

ทางแห่งน้ำใจ

ในระหว่างทางเดิน ทั้งสองฟากฝั่งจะมีผู้คนที่นำน้ำ นำลูกอม ยาดม และอาหารมาแจกจ่าย

ให้กับผู้ที่เดินทางมา ทางเดินยาวและไกลพอสมควร

แต่มองไปทางไหนก็เจอแต่น้ำใจที่ได้รับตลอดทาง ณ ตอนนั้นมันสุขล้นจนมองข้ามคำว่าเหนื่อยไปเลย

 

 เลาะกำแพง

 เดินไปเรื่อย ๆ เลาะกำแพงสีขาวตัดกับท้องฟ้าที่เห็นเป็นสีเทา

มีเมฆบาง ๆ ลอยอยู่ แต่มองขึ้นไปกลับไม่เห็นดวงดาว

 

  

แสงไฟส่องหลังคาสีทอง เหลืองอร่ามวิจิตรงดงาม 

 

สิ่งที่เห็น 

เราเห็นความสวยงามที่บรรยายและเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก

ไม่รู้จะบรรยายความสวยงามกับสิ่งที่เห็นตรงหน้านี้ได้อย่างไร

ถ้ามีโอกาส หรือมีเวลาที่พร้อมอยากให้มาเห็นด้วยตาของทุกคนเองซะมากกว่า

ประเทศไทยมีสิ่งสวยงามที่ไม่แพ้ต่างประเทศเลยแม้แต่น้อย 

เสียงประกาศ

ในระหว่างที่กำลังเดินชมวิวรอบ ๆ ได้ยินเสียงประกาศให้ประชาชนนั่งลง

ทุกคนพร้อมใจกันหลบเข้าข้างทาง มีขบวนเสด็จกำลังเสด็จมายังพระบรมมหาราชวัง

ทุกคนใจจดใจจ่อเฝ้ารอ แต่ขบวนเสด็จเคลื่อนขบวนมาอีกเส้นทางของถนน

ไม่ได้ผ่านเส้นทางนี้..สิ้นสุดเสียงประกาศทุกคนก็ลุกขึ้น และเข้าสู่สภาวะปกติ

ร้องเพลงเพื่อพ่อ

ระหว่างทางเดิน มดเจอกับกลุ่มบุคคลที่มารวมตัวเพื่อทำกิจกรรมร้องเพลงร่วมกัน

มีการจุดเทียนถวายพระพรและมีดอกไม้ประดับ

 

เป็นรูปหัวใจ มีเลข ๙ อยู่กลางหัวใจจัดวางอย่างสวยงามและเป็นระเบียบ

พร้อมกับเสียงเพลงที่ดังจากผู้ที่มาร่วมกิจกรรม น้ำตาปริ่มจนล้นออกจากตา

 

 

ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ

ผู้คนยังคงทยอยเดินทางมาเรื่อย ๆ เยอะจนเดินเบียดกัน

บางคนก็เดินมา บางคนปั่นจักรยานมา ผู้เฒ่าผู้แก่เดินจับมือจูงลูกจูงหลานมา 

บรรยากาศที่เห็นทุกคนยังคงยิ้มได้ แต่ยังคงมีนัยตาที่ดูเศร้า

 

เคลียร์พื้นที่ 

เดินมาถึงในจุดนี้เริ่มมีความวุ่นวายเกิดขึ้น ตำรวจเคลียร์คนออกจากพื้นที่

มีเจ้าหน้าที่ทำความสะอาดเก็บกวาดฝุ่นข้างทางถนน

 

  ประกาศครั้งที่ 2

เสียงประกาศครั้งที่ 2 ดังขึ้นอีกครั้ง ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงจะมีขบวนเสด็จเดินทางกลับ

เป็นบุญของเรามาก ที่มาเจอขบวนเสด็จโดยไม่ได้ตั้งใจ มดรีบวิ่งไปถามคุณตำรวจให้แน่ใจว่า

ท่านจะเสด็จทางไหน เพราะครั้งนี้ไม่อยากพลาด 

พอได้คำตอบที่แน่ชัดก็รีบวิ่งไปหาที่นั่งรอรับเสด็จ ได้ที่นั่งอยู่ตรงทางโค้ง

พอดิบพอดีอยู่ใกล้ที่สุด ตื่นเต้นมาก ๆ เพราะนี่คือครั้งแรกในชีวิตของมด

คนเยอะมาก เยอะจนขยับตัวไม่ได้ เหน็บกินขา แต่ก็อดทนรอ..

 

รอรับเสด็จ

เจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายจัดพื้นที่ได้เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก

รวมถึงประชาชนก็พร้อมใจกันทำตามระเบียบอย่างเคร่งครัด

ห้ามนั่งเอาขายื่นลงไปบนถนนให้นั่งบนฟุตบาท นั่งเก็บขาขึ้น รอประมาณ 1 ชั่วโมง

 

ยอมรับเลยว่าขาสั่นมาก นับถือคุณตาคุณยาย คุณลุงคุณป้าและทุก ๆ คนที่เคยมารอรับเสด็จมาก ๆ

ต้องมีความอดทนสูงจริง ๆ เพราะขยับตัวไม่ได้เลย นั่งท่าไหนท่านั้นเพราะคนแน่นมาก

นี่ขนาดว่าแดดไม่ร้อนนะคะ แต่สุดท้ายเราก็อดทนเพื่อที่จะรอส่งท่านเสด็จกลับ

 

 

ขบวนเสด็จกลับ

ระหว่างรอรับเสด็จทางการประกาศว่าห้ามถ่ายรูป จึงไม่มีรูปมาให้ได้ชมกัน

ในระหว่างที่รอเราก็ยังคงได้ยินเสียงสวดมนต์จากด้านในอยู่ตลอด

เมื่อถึงเวลาประชาชนทุกคนในที่นั้น ในวันนั้นได้เห็นขบวนเสด็จกลับของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช 

พระองค์ทรงโบกพระหัตถ์ ให้กับประชาชนที่มารอรับพระองค์

เป็นเสี้ยววินาทีเดียวที่ได้เห็นแต่ก็ปราบปลื้มจนหาที่สุดไม่ได้

ต่อจากนั้นก็มีขบวนเสด็จกลับของพระเจ้าวรวงค์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี และแขก VIP ตามขบวนกลับค่ะ

 

  

 

ประชาชนไม่น้อยลง 

ท่านเสด็จกลับหมดแล้วแต่จำนวนของประชาชนนั้นไม่น้อยลงเลย

ยังคงมีประชาชนหลั่งไหลเข้ามาถวายความอาลัยอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย

 

 

ดอกไม้ไหว้พ่อ

เปลี่ยนจากการจุดเทียนเป็นการไหว้พ่อด้วยดอกไม้

มีดอกไม้ที่ประชาชนนำมาถวายเรียงรายอยู่รอบ ๆ รั้วกำแพงตลอดทาง

 

 

 

ประตูเปิดทุกบาน

หน้าประตูทางเข้าออกเปิดให้ประชาชนชมจากภายนอกมีทหารรักษาพระองค์

เฝ้าอยู่ตามป้อมหน้าทางเข้าออก

 

 

 

เงียบสงบ

มองเข้าไปเห็นความสวยงาม รู้สึกได้ถึงความเงียบสงบ

มีประชาชนบางส่วน มาไหว้และสวดมนต์ในจุดนี้

 

 

 

 

ภาพวาดหน้าแนวกำแพงมหาวิทยาลัยศิลปากร

 ภาพวาดตามแนวคิด อัครศิลปิน ที่สรรสร้างโดยนักศึกษาคณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์

มหาวิทยลัยศิลปากร เป็นภาพที่งดงามมาก ๆ 

 

 บนท้องสนามหลวง

ผู้คนยังคงมานั่งสวดมนต์ มานั่งเฝ้าดูพระองค์อยู่อย่างไม่ขาดสาย 

มีบริการถ่ายรูปฟรีสำหรับผู้ที่ไม่มีกล้อง และมีน้ำใจอื่น ๆ อีกมากมายในที่แห่งนี้

 

 

ทั้งหมดนี้คือภาพความทรงจำที่มดได้บันทึกมา

ที่แห่งนั่นทำให้มดเห็น "คนที่เห็นแก่ตัว" กลุ่มเล็ก ๆ และคนหมู่มากที่มี "น้ำใจ"

เห็นน้ำใจจากคนไทยด้วยกัน น้ำใจที่มากล้นจนทำให้ลืมและมองไม่เห็นกลุ่มคนเล็ก ๆ กลุ่มนั่นไปเลยค่ะ

จริง ๆ มดยังมีเรื่องเล่าอีกมากมายที่อยากจะมาเล่าให้ฟัง

ถึงเหตุการณ์ที่ได้เจอในวันนั้น แต่เอาเท่าที่พอเรียบเรียงได้เท่านี้ก่อน

สำหรับคำพูดหรือคำศัพท์ที่มดได้เขียนมีส่วนไหนที่ผิดพลาด สามารถแย้งกลับมาที่มดได้เลย

เพราะมดไม่มีความรู้เรื่องคำราชาศัพท์จริง ๆ เขียนแบบบ้าน ๆ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ 

ขอบคุณทุกท่านที่รับชม มดหวังว่าเพื่อน ๆ จะชอบและเพลิดเพลินไปกับเรื่องราวของมด

แล้วเจอกันใหม่ค่ะ บาย...

M O D T R I M O S A